 |
Μην κλειδωνεσαι..Τα χέρια μου κουράστηκαν να κρέμονται απ'τις σιδερένιες πύλες σου και το σώμα μου βάρυνε,δεν κρατιέται πια απ'τα μεγάλα λογια σου που έγιναν ξεθωριασμένοι ψίθυροι.Γιατί ο χρόνος μίλησε και δεν έχω άλλους χάρτες να σε ψάξω.Κάθε φορά που περπατώ στο ποτάμι πλάι αυτό με τραβάει στον πάτο μαζί με όλα τα ξόρκια που δεν μπόρεσε κανείς να λύσει.Γι'αυτό,μην κλειδώνεσαι και εγώ όρκο θα δώσω στα παιδικά παιχνίδια μου να μην πειράξω τα ακατάστατα πλεγμένα σχέδιά σου.Γειά χαρά σου..
|
Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012
Μην κλειδώνεσαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σε έναν κόσμο καλά κλειδωμένο πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για κλειδιά. Γράφεις πολύ ωραία. Καλορίζικο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως τελικά να μην είναι ο κόσμος αλλά εμείς οι ίδιοι που κλειδωνόμαστε.Όπως και να έχει το να ψάχνεις για κλειδιά αξίζει περισσότερο από ανοιχτές πόρτες.Σ'ευχαριστώ!
Διαγραφήto plh8os zhtaei maria.
ΑπάντησηΔιαγραφήμμ εγώ πάω κόντρα στο πλήθος λυπάμαι..χαχα αντε ρε
Διαγραφή