Όταν μυρίζει γιασεμιά (propaganda collective)

ΑΥΤΟΙ που ορίσανε το αύριο και τσακίσανε το χθες

βρήκανε ταίρι στη μοναξιά βουβές ζωές

φτιάξανε κόσμους γυάλινους με μαεστρία

με χωροχρόνο απεριόριστο τι ειρωνεία!

Μας φέραν του πουλιού το γάλα έξω από την αυλή

και τσιμεντώσαν της ανθρωπιάς το περιβόλι.

Βάλαν το φόβο να φυλάει τα στενά

στη γειτονιά μην ξαναπαίξουνε παιδιά.

Ταριχεύσαν την υπακοή για να μυρίζει κρίνα

μπολιάσαν την ανεμελιά με κρίμα

ρίξαν στη ρίζα της εξέλιξης τη λησμονιά

μα εγώ θα πάω όπου μυρίζει γιασεμιά.

Θα πάω στις μνήμες στα παραμύθια, στην γιαγιά

και στο τόπι που ακουγόταν ως τα πέρατα.

θα ξαποστάσω κάτω από την μηλιά

και θ'ανταμώσω τα παιδικά μου τέρατα ξανά.

Όταν μυρίζει γιασεμιά - βρίσκω και χάνω εμένα!
Όταν μυρίζει γιασεμιά - ψάχνω ξανά για σένα

Μας φτιάξαν πόρτες ψηφιακές για να μπούμε

έξω εκεί στον κόσμο κι έτσι κλείσανε το δρόμο.

Δώσαν εντολή στη μηχανή να εκδικηθεί

"ΟΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ"

Στην πιο μεγάλη φυλακή του χρόνου,

τη λήθη, με δεσμοφύλακα το πόνο.

Στολίσαν τα κελιά με πλαστικά λουλούδια

μα εγώ θα κλέψω το φως απ' τ' αγγελούδια.

Θ' ανοίξω το μπαούλο για να βρω τη σφεντόνα,

θα καθαρίσω απ' τα κλαδιά την παλιά κρυψώνα.

Θα σκαρφαλώσω στη ρίζα να πάρω όνειρα

1. κι ίσως, πού ξέρεις, να ξυπνήσω τελικά...