ζείς μόνος-συνυπάρχεις
θέλεις-πρέπει
επιθυμείς-χρειάζεσαι
σκέφτεσαι-νιώθεις
ερωτέυεσαι-πονάς
αιώνια σκλαβωμένος στην αναζήτηση της ελευθερίας σου
Βαδίζω σ'έναν κόσμο άριστα δομημένο από αντιθέσεις
αγαπώ τον εαυτό μου-μισώ τους ανθρώπους
μισώ τον εαυτό μου(κυρίως μισώ τον εαυτό μου)-αγαπώ τους ανθρώπους.
Ο κόσμος έχει μία όμορφη ασχήμια-ο κόσμος έχει μια άσχημη ομορφιά.
Οι άνθρωποι ονειρεύονται λίγο πριν κοιμηθούν και το πρωί αφήνουν την καρδία τους στο κομοδίνο. Οι άνθρωποι είναι καλοί-οι άνθρωποι κάνουν πολέμους.
Δεν μπορώ πουθενά να βρω το ποτήρι που είναι μισογεμάτο-μισοάδειο. Βλέπω ένα ποτήρι που αδειάζει εντελώς και μετά ξεχυλίζει.
Προσπαθώ συνεχώς να συνθέσω την γκρι απόχρωση.
Οι επιλογές είναι δύο: στρίψε δεξιά-στρίψε αριστερά. Προσπαθώ να συναντήσω τον εαυτό μου στη μέση
Ισορροπία: πέφτω-στέκομαι. Πώς να ισορροπήσω ?
Δε θέλω να είμαι ευτυχισμένη..(η ζωή δεν είναι ευτυχία, η ζωή είναι γκρι)..να ζήσω θέλω!!
Πρίν οι εποχές συμπληρώσουν δυο κύκλους σου είχα πει να μη γίνεις σαν αυτούς και εσύ έγινες χειρότερος, σου είχα πει μην τους πιστεύεις και εσύ δεν πίστεψες ούτε εμένα, σου είχα πει πως θα'ρθουν οι καιροί και εσύ θα βρίσκεσαι απέναντι και οι γέφυρες θα'ναι σπασμένες και εσύ γελούσες. Και ήρθαν οι καιροί και σπάσαν οι γέφυρες και εσύ δε μου γελάς. Στη δίκη μου ήσουν πρώτος και έβγαλες με ευκολία την απόφαση ενοχής μου. Πολλές βραδιές σου είχα ανοίξει τα χαρτία μου,μα δεν πρόσεχες και έτσι δε μ'έμαθες ποτέ.
Μπήκες στο πλήθος γιατί νόμιζες πως θα'χε πλάκα και δε με ξανακοίταξες στα μάτια, έγινες ένα με την αλυσίδα τους. Πήγα κόντρα στο πλήθος για να σε βρω αλλά δε σε αναγνώρισα σε κανένα από τα ίδια, θυμωμένα πρόσωπα που αντίκρισα.Βγήκα από το πλήθος για να μη χάσω και εμένα. "Θα σε περιμένω εκεί έξω", φώναξα, μα δεν ξέρω αν με άκουσες, η φωνή του πλήθους ήταν πολύ πιο δυνατή, με τρόμαζε. Αν έχεις αγαπήσει έστω μία φορά δε γίνεται ποτέ να νιώσεις μίσος, σκέφτηκα.Έτσι έκατσα στην άκρη και σε περίμενα να βγεις και εσύ από το πλήθος, που όλο θέριευε και ύψωνε..
